Gisteren ochtend ging ik vlug eens gaan lopen nadat ik Adriaan ververste en een melkje gaf. Daarna legde ik hem bij Iline. 12 km later kwam ik thuis in een nog donker huisje met een slapende baby en een slapende mama. Ik nam vlug een bad voordat ze wakker werden. Het werd dus terug een trage start, maar daarvoor zijn we hier! Adriaan at zijn groentenpap niet echt graag dus morgen proberen we eens prei in plaats van aubergines. Wie weet!

Na zijn derde dut (steeds een halfuurtje ofzo) vertrokken we dan naar het kasteel van Lude. Een prachtig gerestaureerd kasteel (alhoewel ze jammer genoeg een aantal verdedigingstorens hebben afgebroken om er een woonbaar kasteel van te maken) met een mooie tuin. Het ging de hele dag regenen, maar we kwamen toe terwijl de zon lekker scheen. Adriaan zat in de draagzak en zo wandelden we zeer op het gemak door de tuinen. We aten ons broodje op (en Adriaan zijn melkje) terwijl we genoten van de natuur.

Plots zagen we donkere wolken opduiken en besloten we snel om het kasteel zelf te bezoeken. Zeker de moeite waard! Bijna heel het gelijkvloers kan je bezoeken (de overige verdiepingen niet, want het is nog steeds bewoond). Adriaan vond vooral de lusters zeer mooi. Hij keek zijn oogjes. We deden nog vlug inkopen en keerden dan huiswaarts. Adriaan viel in slaap in de auto (hij was zeer lang wakker gebleven), maar thuis was hij terug vol energie. Iline ook, want met haar oerkracht trok ze de klink van de wasmachine… Met rode wangen (volgens haar was ze “verbrand”) mailde ze naar de eigenares om te melden wat er gebeurd was (echter zagen we dat de klink al gelijmd was dus we vermoeden dat dit reeds eerder gebeurde).

Vandaag wouden we graag eens wandelen. Eergisteren kochten we een wandelboekje en het was mooi weer. Iline koos een wandeling van 9 km uit. We maakten onze rugzakken gereed en wachtten tot Adriaan klaar was met dutten zodat hij kon eten. Rond half twaalf was hij wakker, maar net als de voorbije twee dagen wou hij ook vandaag zijn pap niet eten. We deden nog een korte wandeling in de buurt, maar het mocht niet baten… Waarom weten we niet, misschien teveel veranderingen? Na een aantal happen begon hij te huilen en stopten we er maar mee. We namen twee flesjes gloeiend heet water mee en vertrokken.

Het was echt een wandeling voor onze kleine prins. Bossen, bomen, varens, … alles dat direct beweegt bij een zuchtje wind. Hij genoot er enorm van. Zeker toen hij werd ververst in de natuur met wat wind op zijn blote poep! Tegen het einde van de wandeling werd hij wat moe en viel hij slaap bij Iline. Zo had hij genoeg energie om enorm luid te wenen tijdens de rit terug naar huis. Schreeuwen schreeuwen schreeuwen tot hij ververst was EN zijn fles kreeg. Maar ook dat was niet voldoende. Iline moest even bij hem in bed kruipen tot hij diep lag te slapen. Misschien wat teveel prikkels?