Vandaag wordt een full option dag! We gaan een beetje snoepen van vanalles…

We beginnen met “A Bay to Remember”. De reservatie lag vast voor 7u, vroeg opstaan dus want het is nog even rijden. Gelukkig verblijven we bij een flexibele gastvrouw die het niet erg vindt dat we het ontbijt na de tour nemen en onze kamer iets langer gaan gebruiken. Op naar Cardigan dus voor de boottocht.

Onderweg rijden we onder steeds zwarter worden wolken, maar gelukkig slaan we op een gegeven moment af richting een iets gunstiger ogende lucht. De uitleg was duidelijk: parkeer NIET zoals aangegeven op het strand want het springtij zet je auto zeker onder water. Op straat dan maar en te voet naar het strand, of wat ervan overblijft tijdens springtij. Daar worden we onmiddellijk goed opgevangen door Leo en zijn vader. We krijgen een extra warme jas toegestopt om nog boven onze eigen jassen aan te doen (ondanks de 5 laagjes die we zelf al aan hadden); “it’s freezing out there”. De kleine speedboot kan 12 mensen aan en hij zit volledig vol ondanks het vroege uur, inclusief een hond die ook de dolfijnen wil spotten. Vlug de motor aan na de veiligheidsinstructies en het water op, richting zee.

Eens op zee merken we onmiddellijk het temperatuursverschil en zijn we blij met de extra jas! Nu komt het er gewoon op aan goed uit te kijken maar dat vinden we allebei wel moeilijk. Gelukkig weten die gidsen toch iets beter wat ze doen en varen ze op basis van de aanwezigheid van de vogels naar bepaalde plaatsen. En ja hoor, waar er veel vogels zijn, zitten er blijkbaar ook dolfijnen!

Het is fantastisch om te zien! Een moeder met haar kalf zwemt parallel op enkele 10-tal meter van de boot, maar zeer goed te zien. Plots belanden we in een gebied waar de dolfijnen duidelijk aan het jagen zijn, want in de hoop toch hun visje te vangen komen ze zelfs redelijk dicht bij de boot. Fotograferen is moeilijk, maar we hebben ze toch maar gezien! En redelijk talrijk ook!

Op de terugweg naar de baai begint het evenwel zeer hard te regenen. Ik had zelfs de indruk dat er hagel bij zat. We voelen het water via onze jas tot op onze benen en onderbroek lopen. We zijn echt volledig doorweekt aan alles wat niet onder die jas zat. Gelukkig kunnen we na aankomst snel in de auto springen. Op weg naar een warme douche en een zeer lekker warm ontbijt!

Na onze opfrissing nemen we afscheid van The Swallows Guesthouse en rijden we richting Snowdonia. Als tussenstop besluiten we halt te houden aan Devil’s Bridge, een driedekker van bruggen die door de eeuwen heen bovenop elkaar gebouwd zijn. Daar doen we de gepromote wandeling naar beneden om de watervalletjes en de brug beter te zien, en dus ook weer de wandeling naar boven om terug te keren. Na even puffen komen we boven aan bij een hotel waar we even kunnen bekomen van de klim met een deugddoende lunch. Ik waag mij aan het kindermenu, want ik heb echt super veel zin in ‘Mac’n Cheese’.

Na onze tussenstop besluiten we iets verder ook halt te houden aan Powis Castle, een groot landgoed beheerd door de National Trust met een ongelofelijk mooi interieur! Jammer dat je binnen geen foto’s mocht maken want de decadentie droop er vanaf. Zeker de bibliotheken konden me bekoren.

Na de dolfijnen, de bruggen, het wandelen en het kasteel besluiten we dat onze full option goed is geweest en rijden we naar de B&B. Daar staat ons echter een fantastische verrassing te wachten: een adembenemend uitzicht in de ondergaande zon. Onze gastvrouw raadt ons aan zeker voor het eten nog naar Cregennan Lake wat verderop te rijden voor het mooie uitzicht op de bergen én de baai. Zo gezegd zo gedaan en we breiden onze full option nog wat uit met een heuse fotoshoot.

Daarna is het echt wel welletjes geweest en na een deugddoende pizza kruip ik doodop in bed, terwijl Sander met zijn laatste streepje energie nog de fantastische sterrenhemel probeert te fotograferen. Wat een dag! Wat een land! Wat een avontuur!