Vandaag willen we de top van Cader Idris bereiken. Geen probleem volgens Olwen ( de uitbaatster van de B&B). Je wandelt gewoon naar omhoog via de pony trail en omlaag via fox’s trail. Het is maar een kleine 10km. We nuttigen ons lekker ontbijt (beste ontbijt van de hele reis) en verlaten de sauna (ook wel de B&B). De B&B is schitterend maar alle verwarmingen worden systematisch open gedraaid voor het geval dat het zou sneeuwen (denken we).

We vertrekken bepakt naar de pony’s trail. Terwijl we wandelen is de hemel helemaal blauw en worden we af en toe gepasseerd door de lokale bevolking (alle schattingen van tijdsduur die lokaal worden aangegeven, zijn gebaseerd op de lokale bevolking die zo wat omhoog huppelt als een volleerde berggeit en naar beneden dartelt als een schaap, je doet dus altijd maal twee). Iline haar zwangere toestand zit er misschien ook voor iets tussen maar dat is een zeer goeie reden om wat extra te genieten van de omgeving.

Op 500 meter krijgen we plots een “goedendag” te horen. Het toeval wil dat we dezelfde Nederlander tegenkomen die we tijdens de dolfijnen excursie terug naar het stadje voerden. Hij was al op de top geweest en keerde vlotjes terug (we tellen hem bij de lokale bevolking). Terwijl we verder omhoog stappen, begint het alsmaar grijzer te worden en we beginnen ons toch een beetje op te jagen. Jammer genoeg wint de mist en komen we toe op de top terwijl er overal mist hangt. MAAR terwijl we even op adem komen, klaart het gelukkig wat op en kunnen we genieten van uitzichten tot aan de kust. Maar we zien ook onze afdaling (namelijk fox’s trail) die er toch iets steiler uitziet dan de heenweg. Het regent nog niet en we besluiten toch af te dalen langs dit pad. Vijf minuten later giet het…

Het pad verandert langzaam maar zeker in onzichtbare steenpuin route waarbij elke stap een mini grondverschuiving veroorzaakt. We zijn dus genoodzaakt om heel voorzichtig met onze wandelstokken af te dalen. Ondertussen passeert er ons een wandelaar die naar boven loopt… Niet stapt, maar loopt. We beginnen ons een klein beetje te schamen maar omdat we ervan overtuigd zijn dat we anders de berg af glijden, schuifelen we voorzichtig verder. Als er dus nog eens iemand deze wandeling doet en de kans bestaat dat het zou regen (deze kans bestaat hier altijd) GEBRUIK DAN PONY’S TRAIL HEEN EN TERUG. Maar bon uiteindelijk geraken we beneden. Ik kijk hoe Iline de laatste tien meter afdaalt en zie dat er achter haar een man in short zo wat verveeld op zijn gsm staat te kijken terwijl hij op haar wacht. EN DAARBOVEN KOMEN ER TWEE MENSEN NAAR BENEDEN WAARBIJ EEN IEMAND EEN HOND DRAAGT! Het is duidelijk, wij zijn amateur wandelaars. Trouwens, dit alles terwijl het dus bleef regenen.

Eens beneden zijn we eindelijk bijna terug in de B&B. We wandelen op zachte grond verder waar we zeker zijn dat elke stap stabiel is om uiteindelijk via een achterpoortje aan onze B&B uit te komen. Daar gooien we al onze doorweekte spullen uit (nu komt de sauna van pas) en nemen we beiden een bad. Amai dat doet deugd. Eigenlijk kunnen we niet meer bewegen maar we hebben gereserveerd in een lokaal restaurant waar alle gerechten worden bereid met lokale producten. Dus hup de auto in en rijden maar. Het is gelukkig niet ver en zo lekker! Na de maaltijd keren we terug en valt Iline als een blok in slaap terwijl ik nog wat lokale folklore lees.

Wandeling: