Deze ochtend vertrekken we op het gemak naar Death Valley. Na twee uur rijden, komen we er aan en het is er inderdaad snikheet. Onze eerste stop is Zabriskie Point, een uitzichtpunt. Het is een zeer korte wandeling omhoog, maar we zijn allebei kapot eenmaal we er zijn. Het is een rare ervaring om warmere lucht (44°) in te ademen dan jouw lichaamstemperatuur.

De tweede stop is Badlands, het laagste puntje in de Verenigde Staten. Daar verdwijnt de aarde letterlijk in de grond want er zit een tectonische plaat onder de plek die aarde (en al het water dat erbij hoort) opslokt en naar de kern van onze planeet brengt. Het enige dat overblijft, zijn de mineralen uit het water en dan hoofdzakelijk het zout. Je mag op het zoutmeer lopen, maar het wordt ten sterkste afgeraden na tien uur ’s ochtends door de hevige reflectie van het zonlicht op het witte zout. We blijven dan maar op het ponton waar het eigenlijk ook snikheet is.

Daarna doen we de scenic route die “Artists Palette” heet. Weer laten we ons vangen door een korte wandeling dat weliswaar uitmondt op een mooi uitzichtpunt, maar dat veel teveel zweet en energie van ons vraagt. Daarna besluiten we op gewoon in de auto te blijven zitten en zo foto’s te maken. In het midden komen we dan aan op Artists Palette zelf, waar door een aardverschuiving een heuvel is afgebroken en allerlei prachtige kleuren tevoorschijn komen. Het is een prachtig kleurenspel dat door de namiddagzon perfect wordt weergegeven.

De laatste stop zijn de Mesquite Flat Sand Dunes die Iline alleen gaat verkennen. Ik heb even te warm om de auto te verlaten en je kan ze ook zien vanuit de auto (althans volgens mij). Even later is Iline ook terug en rijden we Stovepipe Wells binnen. Daar ontdekken we dat ons tweepersoonsbed eigenlijk een gewoon bed is, maar met twee kussens op. We gaan klagen, maar het hele hotel is volgeboekt en ze kunnen ons niet helpen. Ik maak dan maar een stukje vloer op en leg mij op de grond te slapen. Als de mensheid dit al 15.000 jaar doet, dan kan ik dat toch ook denk ik dan.

Na een niet zo goeie nachtrust voor ons beiden, vertrekken we naar Yosemite NP zo een dikke 7 uur rijden. Onderweg stoppen we bijna niet behalve om te tanken in Bishop en om een croissant te eten in Mammoth Lakes waar een Nederlander de Amerikanen probeert op te leiden inzake brood te bakken. Er was een gigantische rij, maar oh zo lekker. We hebben ook nog van ver gekeken naar Mono Lake. Korte stops omdat het zo lang rijden was.

Eindelijk aangekomen in Yosemite NP konden we beginnen genieten van het uitzicht. Gigantische bergen met prachtige meren en kabbelende beekjes. We hebben enkele herten gezien en bijna een beer, maar we waren net te laat (plots stopten alle auto’s om foto’s te nemen, maar wij waren te voet). Hopelijk zien we er morgen één. Dat Yosemite groot is, kan je zien aan onze kilometer teller: 187mijl en dat aan een maximum snelheid van 35 mph en heel soms eens 45. Morgen zullen we er meer van kunnen genieten. Vandaag zijn we allebei doodop…