Vandaag staat Melrose Abbey op het programma en een wandeltocht in Berwick-upon-Tweed. We laden onze auto in en merken dat onze reis er bijna op zit (de grootste valies zit vol vuile was!). Na een uurtje rijden, komen we aan in Melrose.

Eens daar, vonden we het laatste plaatsje op de lokale parking. Vlakbij zagen we de ruïnes al liggen. De vrouw van de kaartjes raadde ons aan om de audioguide te nemen en gelukkig hebben we dit gedaan. Een aangename stem begeleidde ons doorheen de ruïnes en vertelde nog een heleboel weetjes over het dagdagelijks leven van de cisterciënzers en hoe zelfs zij een hiërarchie kenden (met de “laybrothers” als laagste rang). We wandelen rustig rond, genoten van het uitzicht op de toren en lachten met het gargolevarken die een doedelzak vast heeft. Op het einde aten we nog iets kleins in het dorpje (een gevulde aardappel).

Nog een klein uur verder komen we aan in Berwick-Upon-Tweed, waar we een klein beetje moeite hebben om onze B&B te vinden. Vooral de beloofde “private parking” zorgde voor verwarring (we moesten op straat parkeren met een speciale parking permit). De kamer is mooi, maar zeer klein dus algauw besluiten we om te gaan wandelen. De zee is nooit veraf in Engeland en dit is hier ook niet het geval. Via de wallen (dit stadje was ooit een artillerie burcht) kregen we een prachtig uitzicht op de zee. Tijdens de wandeling worden we geconfronteerd met het ongelofelijk wisselvallig weer. Van regen naar zon, naar stortregen naar prachtig en heel warm weer. Dit bracht wel een fantastische regenboog met zich mee…

De avond sluiten we af in een Indisch restaurant waar we voor (redelijk) weinig geld een ongelofelijk lekkere maaltijd krijgen (de vermoedens groeien dat de Indiërs alle kruiden voor zich houden).