Vandaag hebben we een hele dag om Yosemite te bezoeken en we beginnen er dan ook vroeg aan. Om half acht gaat de wekker en iets voor negen zitten we in de auto op weg naar het park. Vlug eens stoppen in het visitor centre voor wat informatie (vlug is relatief in de grote parken… meestal ben je 1-2 uur aan het rijden in het park voor je ergens kan stoppen) en daar horen we dat er een grote bosbrand bezig is! Dat verklaart direct waarom we gisteren zoveel brandweermannen op de weg zagen en de witte waas die boven alles uit hing. Gelukkig is de brand 70% onder controle. Er is dus geen gevaar voor de wandelingen die wij wouden doen. Gerustgesteld gaan we op pad.

De eerste stop is Glacier Point. De weg ernaar toe draait, daalt en stijgt de hele tijd. Tussen de gigantische bomen proberen we beren en herten te zien, maar we hebben geen geluk. Waarschijnlijk liggen ze nog te slapen of zijn ze weg gevlucht voor de rook. Glacier Point is een uitkijkpunt waar je de watervallen kan zien in Yosemite Valley. Echter is dit door de rook niet echt het geval. Het ziet er eerder spookachtig uit alsof het landschap zijn geheimen niet wil prijsgeven. “Wil je het zien, kom dan… als je durft”. Het is eens een ander soort uitzicht.

Aangezien het al even geleden is, besluiten we om een vandaag een goeie wandeling te maken. We rijden even terug en parkeren ons aan de start van de tocht. Het begint direct goed te stijgen en we slaan algauw aan het puffen. Plots staan we aan de voet van Sentinal Dome een gigantische rotsblok/rotsheuvel (?) waar je op kan. We besluiten het erop te wagen en stappen naar boven waar we beloond worden met een prachtig uitzicht. Natuurlijk hangt de witte waas boven de bomen, maar dat is niet erg. Het is ondertussen 13 uur en we halen onze picknick boven (toast met smeerkaas). Op dat moment verschijnt de eerste eekhoorn uit het niets! Algauw wordt hij vergezeld door een tweede en samen proberen ze dichterbij te komen. Iline bewaakt de toast terwijl ik er altijd vlug eentje smeer. Soms stormt Iline even op de eekhoorns af om ze weg te jagen. Dat werkt deels. Ze zijn duidelijk gewend aan mensen. Gelukkig blijven ze na een poosje weg (even later ontdek ik waarom. Zie foto…).

Na de picknick zetten we onze tocht verder. We wandelen door het bos en zien de ene eekhoorn na de andere. De rookgeur verdwijnt en de typische geur van dennenbomen verschijnt. We komen zelden iemand tegen. Vermoedelijk hebben ze in dit soort bossen Sneeuwwitje gefilmd.

Het tweede uitkijkpunt noemt Taft Point en gaat helemaal tot aan de rand van een uitstekende rots waar je best niet naar beneden kijkt. Het enige dat steun biedt, is een roestige balustrade die toch nog stevig blijkt te zijn. We blijven maar kort want dit is duidelijk een trekpleister.

De laatste stop van de dag in Yosemite is in Mariposa Grove waar we de machtige Sequoia’s vinden. We nemen een shuttle busje ernaar toe en de chauffeur haalt de hele tijd mopjes uit met de mensen op de bus (als je 20x dezelfde route doet op een dag moet je iets doen tegen de verveling). Hij keek wel meer in zijn spiegel dan naar de baan, maar waarschijnlijk kan hij de route al blind afleggen. Daar aangekomen wandelen we kort langs de bomen en zijn we vooral geïmponeerd door de Giant Grizly die 1800 jaar oud is. De zijtakken zijn even dik als een doorsnee boom…

Uitgeput rijden we nog naar een Italiaan waar we overheerlijke pasta aten. Daarna vlug naar het hotel waar we zeer snel in slaap vielen.

Meer foto’s vind je hier!