“Ding-Ding-Ding. De tabakshop en alcoholshop sluiten binnen een halfuur conform de Britse wetgeving.” Zo werden we om zes uur gewekt. Aangenaam is anders. Aangezien we pas om kwart voor acht naar de auto moesten, bleven we nog even liggen. Na een halfuur volgde een tweede oproep en dan 15 minuten later nog één. We kropen dus maar uit bed en gingen naar de ontbijthoek waar ik mijn eerste muffin (= suikerbom) at terwijl Iline een croissant probeerde.

Even later vertrokken we dan met de auto. En we stonden stil in de file… But offcourse! Volgens de GPS zou het wel nog even duren vooraleer we eruit geraakten. Dus zochten we naar een leuke lokale radio zender. 10 posten later wisten we waar we de beste bankkaart konden vinden, hoe we duizenden ponden konden terug verdienen en waar we leningen kunnen krijgen. Echt goede muziek vinden, bleef problematisch (langleven Spotify).

1,5 uur verder konden we de file eindelijk achter ons laten toen we de M62 op reden. Daar zagen we ongeveer hetzelfde als in Rotterdam en Antwerpen. De ene vrachtwagen na de andere. Weliswaar zijn het hier zeer hoffelijke chauffeurs (zowel de persoons- als vrachtwagens) die voldoende afstand blijven houden. Na een eindje verliezen we het vrachtverkeer en zien we twee Belgische auto’s die hetzelfde traject volgen!