We worden gewekt door de geur van vers gebakken spek die zich verspreidt vanuit de keuken door de kieren van onze slaapkamerdeur. Het ontbijt is typisch Brits met eieren, spek, bonen, wafeltjes, toast, thee en zelfs een stuk bloedworst. We verorberen alles en maken ons klaar om de reis verder te zetten.

Onze eerste stop is Drumlanrig Castle. Een prachtig kasteel dat door de gids beschouwd wordt als een hunting lodge. De tour die we gekregen hebben, kan als maatstaf dienen voor alle anderen. De uitleg zat vol humoristische anekdotes en interessante weetjes (bv een kunstroof in de jaren 90, een ongelukkige dood van een newlywed die in de loop keek van zijn pistool terwijl het geladen was, etc). De Franse gidsen kunnen hiervan leren!Op naar het volgende kasteel! Door de vele bochten en hobbelige wegen werd Sander een beetje misselijk. Daarom stopten we onderweg voor wat frisse lucht. Als je niet misselijk wordt, is het rijden zelf ook genieten. De hele tijd prachtige heuvellandschappen vol schapen, koeien en hier en daar wat geiten. Verwacht juist niet veel plaats voor tegenliggers en echte snelheidslimieten zijn er niet. Meestal mag je 95 km/uur, maar dan moet je over een goede hospitalisatieverzekering beschikken.

1,5 uur en een groene Sander later, kwamen we aan op het domein Culzean (uitgesproken Culleen). Tot onze verbazing stond er op de parking een Belgische bus vol toeristen. Net als wij waren zij net gestopt om iets te eten en het domein te bezoeken. Sander had een panini met Schotse zalm (zeer lekker!) met groeten en… chips ?! Een rare combinatie, maar als een mens honger heeft, dan eet hij alles.

Het park was gelegen aan de Irish Sea. Het kasteel zelf lag op de klif wat voor een prachtig uitzicht zorgde. Het zeewater zat vol garnalen en krabben. Dit totale plaatje kon zo uit een sprookjesboek gehaald zijn. We slenterden een uurtje rond op het stenen strand waarna we (bijna weigerachtig) naar boven gingen om het kasteel zelf te bezichtigen. Zoals we al vermoedden, was dit minder mooi dan het uitzicht vanop het strand. We lieten het snel links liggen en reden naar de Walled Garden en de Swan Pond voor een ijsje. Op dat moment was het al half zes en moesten we echt vertrekken naar onze eindbestemming van de dag, jammer want wat een prachtig park!

2 uur later kwamen we toe op onze eindbestemming: een prachtig appartement uitgebaat door een lieve oma en opa (Jenny en Ned) zoals je ze alleen in films tegen komt. Heel ruim met twee badkamers, een living en twee slaapkamers. De gastvrouw (Jenny O’Keefe) gaf ons al zeer veel tips over de omgeving. De keuken was aangevuld en we mochten steeds brood bestellen dat ze zelf bakken! Het was bijna alsof we thuis kwamen. Dit werd nogmaals bevestigd door de heel uitgebreide en grappige welkom package.

Nadat we alles hadden uitgepakt, wouden we wel een hapje eten. Jenny had ons de plaatselijke pub aangeraden die op een boogscheut van de cottage lag. Daar bestelden we sint-jacobsvruchten met bloedworst als voorgerecht (zeer lekker!) en een hamburger met groenten als hoofdgerecht (wederom veel te lang gestoomd!). Daarna waren we bekaf en keerden we terug. Morgen gaan we waarschijnlijk het lokale meer bezoeken.