Vandaag is het zover: na het ontbijt trekken we met de auto naar Trek’âne, waar de trekezeltjes hun thuis hebben. We ontmoeten daar de eigenares van de organisatie, die tegen haar dieren praat alsof het haar kinderen zijn. Fantastisch om te zien!

De eerste vraag was reeds vrij confronterend: “Hebben jullie ervaring met ezels of paarden? Want anders moet ik voorzichtig kiezen welke ik met jullie op pad stuur.” Het antwoord was uiteraard “nee”, waarna Titâne als slachtoffer gekozen werd om met de stadsmensen op stap te gaan.

Titâne is een ezelin van 8 jaar met veel ervaring in trekking en “elle n’est pas tellement gourmande que les autres”. We leren wel dat ezeljaren x2 moeten gedaan worden om te vergelijken met mensen en zij dus eigenlijk in haar puberteit zit. Maar ze laat haar gewillig borstelen en optuigen door die twee onervaren sukkelaars, dus voorlopig geen problemen!

Eens een basisuitleg gekregen worden we op weg gezet door de eigenares die ons tot het einde van de straat begeleid en ons dan uitwuift met ‘succes’.

Onze tocht vandaag is een luswandeling als introductie om Titâne beter te leren kennen, en zij ons. De tocht gaat naar Coucouru, een hoger gelegen punt iets buiten Vallon Pont d’Arc met uitzicht op de omgeving en kleine paadjes door een oud bos met lage eiken.

Titâne probeert de eerste paar straten en paadjes gretig te stoppen om te ‘snoepen’, maar het lukt ons redelijk haar in de goede richting te krijgen en ze heeft vrij snel door dat ze elke keer kan snoepen als we twijfelen aan de wegbeschrijving. Deze kregen we mee van Anders Reizen, die voor deze reis samenwerken met Safrantours. Zowel stafkaarten als beschrijvingen zijn voorzien van alle wandelingen, maar het blijkt dat wij stadsmensen nog steeds heel veel twijfelen aan de correctheid ervan, zeker omdat de wandelingen niet kunnen opgeladen worden op het gps-horloge van Sander. Titâne trekt het haar niet aan… en wij gaan rustig ons gangetje.

Met succes zo blijkt want na een mooie tocht bereiken we veilig en wel Trek’âne, waar we beloond worden voor de goede zorgen met een sirop lavende. De rest van de dag kunnen we rustig wat genieten van het zwembad, een gezelschapsspelletje en een dutje. Aaaah La Douce France 🙂

Alle foto’s vind je hier.

Wandeling