Jaja, nog steeds het rode lampje van een platte band, maar zonder een effectieve platte band. What to do? Sander stelde voor de banden op te pompen aan een benzinestation. Dat blijkt hier niet zo eenvoudig want de meeste benzinestations hebben geen perslucht… Gelukkig is er aan Bryce een groter station met een garage eraan. Iemand helpt ons om de bandenspanning te controleren en ja hoor, eentje staat wat te laag. Wij waren al gelukkig dat we konden bijpompen, maar onze persoonlijke garagist stelde voor om de auto even op te krikken en de band te controleren. Gelukkig, want er zat een vrij grote vijs in! Even sloeg de paniek toe, want op aanraden van onze reisagent hadden we niet de extra pechbijstandsverzekering van Avis genomen. Al vlug bleek dat het in dit geval ook niet nodig was, want we betaalden $24 om onze band te laten herstellen, terwijl die verzekering $20 per dag is!

Opgelucht en snel geholpen konden we beginnen aan onze tocht in Bryce. Het park heeft een bijzondere vorm: het is een soort amphitheater dat gevuld is met ‘hoodoos’ oftewel totempalen natuurlijk gevormd in het gesteente. De weg en uitzichtpunten bevinden zich bovenaan, maar wie wil kan ook de tocht in het amphitheater wagen en de hoodoos van dichtbij ervaren. Na het populaire pad (Queen’s Garden Trail) van ongeveer een uur, komen we uit op een splitsing. Natuurlijk brengt dit een dilemma met zich mee: nemen we rechts, het directe pad terug van een uur dat zwart ziet van het volk (Navajo Trail), of nemen we links, het pad dat een extra lus van 2 uur maakt, maar dat er vrij verlaten uitziet omwille van de moeilijkheidsgraad… Omdat we ook vandaag weer verlangen naar wat verlatenheid en het pad een hele sympathieke naam draagt, the Peekaboo Loop, gaan we natuurlijk links.

 Ondanks het afzien zijn we blij dat we er dit nog bijgedaan hebben. Telkens weer op de tanden bijten om steil omhoog te gaan, maar elke keer weer beloond worden met een nog mooier uitzicht dat bovendien bijna volledig verlaten is. Absoluut de beste keuze! Wanneer we de lus voltooid hadden moesten we evenwel nog terug naar de top van het amphitheater geraken via het drukke pad. Op dit moment drinken we onze laatste liters water en zetten we de knop op nul. Zonder nadenken een half uur steil naar boven. Daarna waren we écht op, dus voor de rest van de dag zat er niet veel fut meer in. Enkel nog recupereren met een frisse douche en pizza…

 Meer foto’s vind je hier.

Onze wandeltocht: