Vandaag laten we Vallon Pont’Arc achter ons en stappen we samen met Titâne naar het volgende verblijf. We gaan haar gaan ophalen bij Trek’âne, waar we ook definitief onze auto achterlaten, en gaan op weg.

De route is goed uitgestippeld langs verschillende GR-paden, maar eerst moeten we de stad uitraken. De paden langs de départementals en de kleine straatjes leiden ons naar een brug over de Ardèche. Deze is redelijk hoog met een mooi uitzicht tot ver over de rivier.

Dit bleek Titâne niet zo leuk te vinden en na een goede 20 m wil ze niet meer vooruit. Ze stond verstijfd zo ver mogelijk van de rand van de brug, maar dus ook zo dicht mogelijk tegen het verkeer dat erover moet rijden. Onze gewoonlijke trucjes hielpen niet en we vroegen ons af hoe we dit goed gingen krijgen. Ook al kreeg ik er geen beweging meer in, dicht aanwezig blijven en blijven aaien over haar hals had duidelijk wel een kalmerend effect. En voetje voor voetje konden we toch verder, tot eindelijk die verdomde brug achter ons was. Dat weten we dus ook weer: Titâne heeft hoogtevrees.

De verdere tocht leidde ons steeds verder weg van de bewoonde wereld, langs paadjes omzoomd met de typische Zuid-Franse vegetatie en staalblauwe hemel. In La Bastide nemen we onze tweede pauze om te lunchen. Zoals ons aangeraden werd, stopten we aan het kerkhof om een grote emmer water te vullen voor Titâne. Ook voor ons was dit een goede stop, want de kruidenier om de hoek had niet alleen fris water, maar ook een kast vol artisanale droge saucisson. Uiteraard konden we dit niet laten passeren en hebben we ons hieraan tegoed gedaan als aanvulling aan de picnic.

De tocht tussen La Bastide en Ave d’Orgnac verliep opnieuw langs mooie GR-paden. Een kleine extra afslag leidde ons naar Saint Roman; een ruïne van een kapelletje (lees: grote hoop stenen) met een fantastisch uitzicht! De omweg helemaal waard want hier zagen we even een glimps van de uitgestrektheid van de Ardèche.

Eens terug op het gewone pad zetten we onze tocht verder naar het volgende verblijf, waar we uitgeteld aankomen na 18,7 km. Het verblijf valt minder mee dan het vorige adres, maar we hebben allebei zodanig nood aan een douche en een bed dat we snel wennen aan de eenvoudige kost en accommodatie. Bij navraag over het WiFi wachtwoord kregen we te horen dat we niet moesten verschieten als het traag ging, want dat alles in de Ardèche traag gaat. Bij ingave van het wachtwoord werden onze vermoedens bevestigd: het WiFi netwerk is niet alleen traag maar virtueel onbestaande. Dus het uploaden van onze verslagen zal even moeten wachten… Tot binnen 2 dagen!