Vandaag doen we niet één, maar twee wandelingen. We voelen onze spieren nog steeds na de hoogtemeters van twee dagen geleden en willen ons dus niet overdoen. We rijden naar Carreg Cennen om daar als eerste onze auto te parkeren. We worden verwelkomd door een grasmaaier (het cliché van de Brit en zijn tuin is waar).

De wandeling brengt ons langs weiden met wederom zeer veel schapen in (bijna allemaal geschoren). Er zijn hier ook zeer veel stroompjes waar we langs, over en door stappen. Het doet deugd om water te zien en te voelen. We maken een kleine omweg om de bron van de beek te zoeken. We belanden aan een grot waar we even rusten. Echt genieten. Daarna stappen we verder om na een stevige klim te eindigen aan het kasteel Carreg Cennen waar we even rond slenteren. Iline geraakt bijna opgesloten in het grottenstelsel, maar ik laat er haar dan uiteindelijk toch uit.

’s Middags eten we een soepje aan het kasteel terwijl de hemel helemaal openbreekt. We springen in de auto en rijden naar de volgende stop Garn Goch – de overblijfselen van het grootste fort uit de ijzertijd. Daar hebben we even moeite om de startlocatie te vinden, maar uiteindelijk lukt het ons (blijven rijden ook al wordt de weg super smal is het antwoord).

Wat een korte wandeling moest zijn van 4 km eindigt in een wandeling van 7. Laten we het op de hitte steken en niet op Iline haar zwangerschapsdementie… Gelukkig genieten we van de prachtige uitzichten in alle richtingen en de schapen die elke keer opnieuw goedendag zeggen en dan snel weg lopen. Via via geraken we uiteindelijk terug aan onze auto.

We besluiten om eens niet in ons verblijf te eten en gaan naar The Red Lion (letterlijk twee huizen verder) waar Iline een nieuwe poging waagt tot het bestellen van groenten. Haar schotel werd geserveerd met asperges wat een side van extra asperges mogelijk maakt. Uiteindelijk geraakten er vijf asperges op het bord… Weinig maar wel lekker.

Wandelingen:
Carreg Cennen

Garn Goch