Na een heerlijke nachtrust (door een supergoed bed) en een stevig ontbijt, vertrokken we richting Canyonlands NP. Dit ligt op een klein uurtje rijden van ons hotel. Het miezert een beetje en de zon verstopt zich achter een dik wolkenlaag. Het voordeel hiervan is wel dat het wat frisser is om te gaan wandelen (“maar 28 graden”).

In Canyonlands zelf is er niet veel volk. We starten met een korte wandeling naar Mesa Arch, gelegen op een klif met een prachtig uitzicht achter. Ondertussen zien we al aardig wat krekels en hier en daar een eekhoorn. De zon begint tussen de wolken door te piepen en het wordt al wat warmer.

De volgende wandeling is langs een klifwand waar je (weer eens) ongelofelijk ver kan kijken. Je ziet de verschillende potholes met de witte steenlaag die het eroderen van de zandsteen tegen houdt. We eten onze luch zittend op een steen met een uitzicht op het hele park. Bovendien is er niemand in de buurt en hoor je enkel de wind. We krijgen enkel gezelschap van een vlinder die wat rondhangt.

De derde wandeling neemt ons mee op de “White Whale” van Canyonlands. Een grote rotsblok (gigantisch naar Belgische normen) waar je op kan wandelen. Boven op de steen blijven we even rusten. We zien onze auto in de verte staan en hopen stiekem dat er niemand anders stopt.

Na vijf uur vertoeven in het nationale park gaan we naar Dead Horse Point wat een staatspark is. Daar zijn er geen wandelingen, maar je hebt een uitzicht dat in alle boekjes staat. Het ligt op een klif waar je de Colorado rivier bochten ziet trekken in het landschap. Er is een coffeeshop waar we twee overheerlijke sandwichen krijgen (we hadden het uur uit het oog verloren en het was al drie uur in de namiddag…). Daarna keerden we terug en moest Iline afscheid nemen van haar trouwe trekschoenen waarvan de zolen en de naden aan het los komen waren. Na tien jaar hadden ze hun dienst bewezen. Gelukkig was er een “Gear Head Shop” waar een trekker alles kan vinden dat hij nodig heeft.Bekijk alle foto’s van de reis hier.