De eerste nacht in Jordanië zit er ook al weer op. Het was een korte en verrassend koude, gezien het late uur van aankomst gisteren en de airco die vast stond op 18°C. Ook al zijn we gewoon te slapen in een ijskoude kamer, we zijn niet gewoon dat het deken niet aangepast is hieraan. We vroegen dan ook vriendelijk aan de housekeeping hoe we de airco konden bijsturen. Na wat geduw en nog wat harder geduw op de knopjes bleek de plom soelaas te brengen 🙂 Nu staat hij volledig af…

 

Na het ontbijt vertrekken we met onze groep richting Jerash. Jana, onze reisbegeleidster, regelde 2 kleine busjes. Wel aangenaam omdat deze flexibeler zijn en toch voor redelijk vlotte rit zorgen. Ik was blij dat ik niet zelf hoefde te rijden, gezien snelheden en baanvakken indicatief lijken. Wel opvallend veel politie en flitspalen op de baan. Al bij al helemaal geen probleem gehad met de ritten, maar het blijft leuk gevoerd te worden (als ik vooraan mag zitten: dank u medereizigers!).

Bij aankomst in Jerash wisten noch Sander noch ik goed wat te verwachten. We hebben geen reisgidsen gekocht en we hebben ons helemaal niet kunnen voorbereiden. Niet erg want het programma ligt toch vast, maar niet van onze gewoonte. Het was dan ook grappig dat onze verwachtingen helemaal niet overeen kwamen met de site op Jerash. We kwamen aan de toegangspoort van de site en waren beiden overtuigd dat dit, samen met de hippodrome erachter, de bestemming was. We vonden het al raar dat we hier meer dan 2 uur zouden blijven, maar goed, de groep beslist. Toen we echter begonnen door te krijgen dat er effectief nog een volledige stad een hele eind achter die toegangspoort lag, inclusief goed bewaarde amfitheaters en tempels, waren we nog zo aangenaam verrast. We moeten dat meer doen, onvoorbereid op reis vertrekken.

De site van Jerash is echt wel de moeite waard. Het zonnetje en de stralende hemel deden er ook goed aan. We genoten met volle teugen van onze wandeling over de eeuwenoude wegen en tussen de talrijke zuilengangen. Ook de Jordaniërs deden hun best om ons hier welkom te heten, inclusief doedelzak-deuntje dat verdacht goed op ‘Broeder Jacob’ leek. Vreemde combo maar wel grappig.

Na ons bezoek en een hapje, trokken we terug richting Amman voor een kijkje op de Citadel. Daar sta je niet alleen tussen eeuwenoude ruïnes, maar ook midden in de stad met rondom rond zover je kan kijken huizen in zandsteenkleur. Amman maakte op die manier wel indruk! Ook onze verdere wandeling door de stad gaf een goed beeld van het drukke stadsleven in deze miljoenenstad. De dag sloten we uiteindelijk af in Pizza Roma café. In tegenstelling tot de verwachting door de naam kregen we hier een Jordaanse specialiteit voorgeschoteld: Mansef. Ik vond het wel lekker, zeker de variant met lam. En ondanks het duidelijk vermoeide publiek, deden onze gastheren nog een ‘effortke’ om ons een dansje aan te leren zodat we voldaan terug richting hotel konden gaan.