Vandaag waagden we nog eens een gokje: we besloten het nationaal park dat in alle reisgidsen staat (Kosterhavets National Park) links te laten liggen omdat het opnieuw een eilandje was, en gaan voor het onbekende Tresticklan National Park. Dit is het meest noordelijke punt van onze reis, vlakbij de Noorse grens.

Dit nationaal park ligt uit de weg en een beetje verloren: geen bezoekerscentrum met informatie en voor de laatste 20 km heb je maar liefst een halfuur nodig. Het bochtige wegje er naartoe komt uit op een parking met een infobord en enkele brochures met het wandelkaartje, maar meer heb je niet nodig als je picnic in de rugzak zit. We konden dus zonder problemen opnieuw de natuur intrekken.

Met de parking achter ons, kwamen we algauw midden in het park terecht, waar er niets te horen was buiten vogeltjes, de wind in de bomen en af en toe wat stromend water. We wandelden van meertje naar meertje, de één al groter dan de andere, maar bijna allemaal met waterlelies. Het groene mos ziet er zo zacht uit dat je er gewoon zou willen in gaan liggen en het water was zo helder dat je zonder problemen de bodem kon zien. Wat een prachtig stukje natuur, en dit allemaal voor ons alleen. We kwamen maar een paar andere mensen tegen de hele dag.

Na onze wandeling en picnic in het zonnetje trekken we naar Haverud, waar er ons een driedelige aqua/viaduct wacht, voor auto’s, trein en boten. De reisgids bleek dit wat overdreven te hebben, want in tegenstelling tot wat we dachten van de omschrijving waren dit 3 aparte bruggen, maar het was tof om de sluizen eens te zien en we genoten allebei van ons ijsje in de zon. Mooie afsluiter van de dag alvorens naar ons volgende hotel te rijden…

De foto’s komen nog steeds langzaam maar zeker online… Hopelijk staan ze er morgen allemaal op.