Archief van
Tag: kasteel

Dag 10: Le Puy-en-Velay en omgeving

Dag 10: Le Puy-en-Velay en omgeving

Sander had even genoeg van het wandelen en er was opnieuw wat onweer voorspeld, waardoor we besloten naar Puy-en-Velay te trekken, niet zo ver van ons verblijf en net in de Haute-Loire.

Het was zeer druk bij aankomst in de stad, want er was markt en er bleek een soort ‘folklore’ congres te zijn in de stad, want her en der waren er kleine optredens van folkgroepen van over de hele wereld. Na een beetje gelukt met het vinden van parking, trokken we de stad in door de gezellige (maar drukke) bedoening, met als doel de kathedraal. Een flinke klim bracht ons bij het speciaal exemplaar, waar je via grote trappen stijl omhoog uitkomt in het midden van de kathedraal. We konden het verder klimmen toch niet laten en stapten de trappen verder op richting de Notre Dame de France; een standbeeld hoog op een heuvel achter de kathedraal met een prachtig uitzicht. Ook het klooster lieten we niet links liggen.

Lees Meer Lees Meer

Dag 9: Afscheid van de Gorge de l’Ardèche

Dag 9: Afscheid van de Gorge de l’Ardèche

Na een lekker frisse nacht in onze yurt, is het wat moeilijk om afscheid te nemen van de Ardèche en beslissen we de dag nog te blijven. Onze nieuwsgierigheid was te groot om de ‘overgeslagen’ activiteiten zomaar achter ons te laten. We hadden namelijk een deel van de laatste wandeling niet gedaan, gezien te zwaar voor ezels, en ook het Château des Roure in Labastide de Virac was overgeslagen (ondanks we er al 2x gepasseerd waren) gezien de ezels niet alleen gelaten mochten worden. We besloten dit dus te combineren als afscheid van de Gorge de l’Ardèche.

De wandeling rond Saleyron, vertrekkende in Labastide, beloofde een prachtig uitzicht op de Pont d’Arc. De klim was wat er voorspeld was, het uitzicht wat minder. De Pont d’Arc lag nogal ver van het uitzichtpunt, maar we beseften dat dit alleen maar aangeeft hoe verwend we doorgaans zijn met onze uitzichtpunten 🙂

Eens terug in het dorp, werden we wel niet teleurgesteld door het prachtige terras van de Petite Auberge, waar we lekker lunchten, inclusief de speciale bio-ijsjes zoals honing/rozemarijn of verse frambozen van de Ardèche.

Na de lunch was het de beurt aan het Château des Roure, waar we ondertussen al 4x voorbij gestapt waren. Het kasteel was zeker en vast een bezoek waard, niet alleen door de gezellige ruimtes en leuke uitleg, maar ook door de actieve zijdekwekerij in het kasteel. Sander en ik dachten beiden dat het een tentoonstelling met plaasteren wormpjes was, tot er een paar bewogen en we allebei de kriebels kregen. Wel tof om zien!

Na het bezoek was het echt wel tijd geworden om op weg te gaan. We verlaten de Gorge voor les Monts de l’Ardèche. Via Aubenas rijden we een spectaculaire kloof door tot hoog op een plateau. Jammer genoeg ging dit gepaard met zware regen en redelijk veel bochtjes, die ik blijkbaar niet rustig genoeg afhaspelde. Heb ik dan toch de rijstijl van de papa geërfd? (Welke niet anders dan lof verdiend maar een passagier wel eens misselijk kan maken in de bergen)…

Bij aankomst op ons verblijf werden we vol enthousiasme begroet door een grote bende geiten en een lama. ‘S avonds tijdens het avondmaal bij onze gastheren bleek deze lama hier deze ochtend afgezet door een onbekend persoon. Die zocht even opvang voor de lama en wou voor een paar uurtjes uittesten of de lama zich hier thuis voelde om eventueel op pension te blijven. De eigenaar is nooit teruggekomen, noch heeft die contactgegevens achtergelaten. Een heel vreemd verhaal, waar onze gastheren dus waarschijnlijk een lama aan overgehouden hebben…

Lacko Slott

Lacko Slott

Zweden-251Vanmorgen stonden we eens laat op. We namen uitgebreid ontbijt en keken uit het raam naar het weer. Het zag er zeer bewolkt uit dus besloten we om een kasteel te bezoeken en daar in de buurt te wandelen. Ik gaf alles mooi in op de GPS en een uurtje later arriveerden we op een klein onverhard pad waar we zogezegd met onze auto op moesten.  Iline vertrouwde het niet en gaf nogmaals alles mooi in op de GPS en plots mochten we een uurtje in de andere richting rijden, want we zaten helemaal verkeerd. Alvast een goed begin van de dag…

Zweden-236Na een rit van twee uur (in plaats van 1) kwamen we aan bij Lacko Slott. Een bijzonder mooi kasteel dat door de koning aan een rijke edelman werd geschonken. We besloten om eerst een wandeling te maken en aten onze picnic (toastjes met Philadelphia kaas) op met uitzicht op het grootste meer van Zweden.

Zweden-250Na de wandeling besloten we om het kasteel te bezoek. Iline vroeg waar we toegangskaarten konden kopen in een café waar de mensen in de lach schoten en zeiden “in het kasteel natuurlijk”. Inderdaad, beneden aan een trap konden we een ticket kopen waarmee we het kasteel konden bezichtigen alsook een rondleiding kregen in de gesloten kamers. De gids sprak niet bijster goed Engels maar het was wel interessant. De arme edelman moest op het einde van zijn carrière al zijn kastelen teruggeven (hij had er 21) en mocht er “slechts” 2 houden. En dat allemaal omdat hij Zweden op de rand van faillissement had gebracht met een aantal andere collega’s terwijl de koning nog te jong was om te regeren…

Na de uitleg en nog wat rond wandelen in het kasteel was de dag eigenlijk al om en reden we terug naar Vanersborg waar we heerlijke sushi aten!

Zweden-246

Luie toeristendag

Luie toeristendag

Vandaag eens niet wandelen, maar echt toerist spelen. Iline had ontdekt dat er in de buurt een mooi middeleeuws kasteel(tje) staat. Je kan er maar binnen gaan vanaf tien uur en het ligt op 4 km van de b&b. Dus konden we lekker uitslapen en namen we uitgebreid de tijd voor ons ontbijt.

Zweden-059Het zonnetje scheen, de wind was afwezig en dit terwijl er al de hele week regen was voorspelt. We konden het kasteel niet beter treffen! Het enige jammere was dat ze van de groendienst bezig waren met het gras af te rijden in hun fluo hesjes. Daar gaat de mooie foto waar ik op zoek naar was. Zoals steeds is een kasteel veel mooier vanbuiten dan binnenin. Zeker dit kasteel, dat bedoeld was als een verdedigingswerk. Grote dikke muren, kleine schietramen, oneven trappen om de aanvallers te doen vallen, veel moordgaten, … Aan alles was gedacht. De eigenaar van het kasteel heeft er amper van kunnen genieten. Hij was er namelijk nooit omdat hij admiraal van de Zweedse vloot was en dus steeds de wereld rond reisde. Maar zijn twee vrouwen hadden dus gelukkig ruimte op overschot.

Zweden-073In de namiddag bezochten we Kivik, een klein dorpje dat gekend staat voor zijn appelteelt. Er was ook een museum dat aangeraden werd in elke reisgids dus we hadden hoge verwachtingen… Het museum bleek te bestaan uit 3 kamers met daarin wat voorwerpen uit de fabriek en de geschiedenis. Gelukkig was er een zeer aangenaam cafeetje waar we iets lichts aten en natuurlijk een appelcake.

We vonden ook nog iets bizars in de reisgids namelijk een graf waarvan men eigenlijk niet goed weet waarvoor het diende. Er zou een koning zijn begraven of het werd gebruikt voor rituele moorden of … We moesten binnen gaan door een cafeetje waar er twee norse zweden zaten (waarvan één vermoedelijk een vrouw) en dan zagen we een heleboel stenen in een cirkel met daaronder een kamer waar er oude grafzerken stonden (replicatie weliswaar).We deden inkopen en daarna wou Iline nog heel graag gaan fietsen. Het was te vroeg om al te gaan eten en te laat om nog iets uitgebreid te doen dus een perfect idee! We deden een ruime cirkel naar verschillende kustgehuchten om dan terug te keren naar de B&B. We geraakten maar twee keer onze weg kwijt. De lucht begon echter te verdonkeren en je kon zo het water ruiken. Niet veel later begon het dan ook te stortregenen op zo een tweetal kilometer van ons verblijf. Dat hebben we dan ook weer meegemaakt…

Zweden-083

 

Postojnska jama & Predjamski grad

Postojnska jama & Predjamski grad

Na onze rustdag van gisteren, deden we vandaag mee aan het massatoerisme in Slovenië, namelijk de Postojnska jama. Overal langs de wegen staan er reclameborden voor dit grottencomplex. Het was slecht weer vandaag dus het ideale moment om onder de grond te kruipen.

19843111288_4645250d6f_zAangekomen in Postojna viel het direct op hoe groot het complex is. Veel parking, drie hotels, overal restaurants en zelfs een hondenkennel waar de beestjes braaf op hun baasje  kunnen wachten terwijl die de grotten bezocht. De prijs was er ook wel naar… Tegen twaalf uur verzamelde een gigantische massa zich aan de ingang van de grotten. Daar moesten we ons per taalgroep zetten en zo werden we naar het treintje geleid. Ja, een treintje om onder grond te rijden! Een beetje onwennig zetten we ons neer tussen de andere massa en nadat het treintje drie keer floot, vertrokken we (echt zoals in Disneyland). Oh ja, voor we op de trein gingen, werd er een foto genomen die je aan de uitgang kon kopen. Tijdens de rit werd er zo nog eens een foto genomen… Je kan dus wel spreken van een pretparksfeertje.

20036603821_3befeb2ebe_zGelukkig stelde de grot helemaal niet teleur. Tijdens de treinrit kon je genieten van allerlei mooie steenformaties die schitterend verlicht werden. Bovendien kon je zoveel foto’s nemen als je wou. Na een dikke vijf minuten stopte de trein en dan ging de wandeling te voet verder. De gids vertelde op verschillende plaatsen kort iets (ze haalde steevast een microfoon uit de muur waardoor je het goed kan horen) en maakte wat mopjes tussendoor (wat en verschil met de vorige gids).

19843382498_421102553c_zOndertussen zagen we de ene stalagmiet na de andere stalactiet. De ene zeer breed, de andere heel smal of zeer wit tot zeer bruin. Een heel gamma aan kleuren passeert er terwijl we rustig verder wandelden. We passeerden de spaghettihal (waar er echt duizenden stalactieten zijn) en gingen verder de diepte in waar we uiteindelijk bij de briljant uitkomen, een vijfmeter hoge stalagmiet die volledig wit is, zonder onzuiverheden. Er werd ook uitleg gegeven over de olm, een soort salamander die ook wel “the human fish” wordt genoemd. In een aquarium konden we er een stuk of vijf zien en we begrepen direct waarom men vroeger dacht dat dit babydraakjes waren.

Terug buiten gekomen, knorde onze maagjes heel erg luid. Er was zeer veel fastfood en pizza, maar daar hadden we geen zin in. Gelukkig zag Iline een klein bordje “grill” met een pijltje opzij. Daar konden we iets (redelijk) gezond eten dat nog eens goed smaakte ook!

19410598543_5c8e5ea78d_zWe hadden ook nog betaald voor Predjamski grad, een bijzonder kasteel gebouwd tegen de berg. Aan de ingang kregen we een audioguide waar ik normaal gezien nooit naar luister, maar omdat het zo een bijzonder kasteel was, deed ik dit toch. Het werd een zeer boeiende rondleiding met een schitterend verhaal.

Bleek dat er destijds een rebelse ridden woonde die een jaar lang belegerd werd en tijdens de belegering vers eten aan de soldaten beneden gaf. Die wisten namelijk niet dat er een geheime tunnel was die uitkwam aan de andere kant van de bergen waar de ridder zijn eten ging halen. Het belegeringsleger was ervan overtuigd dat de ridder demonische krachten had.

Het kasteel zelf is helemaal anders dan alle anderen die ik ooit al zag net doordat het in de rots werd gebouwd en niet er zomaar tegen werd gezet. Zeer interessant!

Alle foto’s van de reis vind je hier.