Leven en Reizen

Ook deze ochtend kroop ik vroeg uit ons bed, maar deze keer samen met Iline. We moesten namelijk een autotrein halen! We maakten ons gereed en namen een lekkere picnic mee. Vandaag zouden we namelijk het Triglav Nationaal Park ontdekken met de auto. We reden naar Bohinjska Bistrica waar we met de auto op de trein inscheepten. Het ging er allemaal nogal losjes aan toe, maar dit zorgde voor een zeer ontspannen sfeer om te vertrekken. Het begon met een lange tunnel waarbij we nogal door elkaar geschud werden. Zelfs in die mate dat we allebei onze gordel aandeden! Uiteindelijk kwamen we aan in Most na Soci waar we onze rit verder zetten.

De allereerste stop op het programma was Tolmin. Daar wouden we nog wat inkopen doen en een kloof bezoeken. We parkeerde onze auto aan de plaatselijke winkel en plots viel het ons op hoe zwart het er wel niet was. Blijkbaar kwamen we net op het moment dat “Metaldays” doorging in Tolmin. Tussen de meest ruige kerels die helemaal in het zwart gekleed waren of met ontbloot viking lichaam rondliepen, deden wij rustig onze inkopen. Het viel ons op hoeveel er Nederlands gesproken werd. Duidelijk een zeer populair festival!

Nadat we alles hadden, reden we naar de Tolmin Gorge. Het was ondertussen al 36-38 graden dus het zweten kon weer beginnen! De wandeling begon met een stuk op de weg naar boven. Daar hadden we een mooi uitzicht op de kloof, maar de echte schoonheid zagen we pas beneden. We volgde allerlei paadjes en zagen verschillende watervallen (alhoewel ze het hier jumping pools noemen omdat het water van de ene verdieping naar de andere springt). Er was ook een hangtouwbrug waar de metalfans (die duidelijk ook van de natuur houden!) hun springkunsten op oefenden. Een beetje verder kon je echt in de kloof gaan en daar lagen tientallen ruige vrouwen en mannen pootje te baden in het ijskoude water. Het was daar een zeer gezellige boel! Wij aten onze picnic dan ook maar op in de schaduw van de bomen met uitzicht op het water.

We sprongen terug in onze oven (ook al wel auto genoemd) en reden verder naar Bovec in een prachtig landschap. Daar vroegen we in een infopunt wat er te bezichtigen was. Men raadde ons een fort aan, namelijk Fort Hermann. De wandeling er naartoe loopt wel omhoog, maar het lag in de schaduw. Dat leek ons een zeer goed idee! Iline kon dan direct eens haar nieuwe wandelstokken uittesten. De tocht ging zeer vlot (zelfs met alle losliggende kiezelstenen). Eenmaal boven aangekomen zagen we de ruïnes van een fort dat de Italianen in de Eerste Wereldoorlog tegenhield (3600 mortieren afgeschoten, slechts 200 raakten hun doel). We wandelden rustig rond het fort en genoten van de omliggende bergen. Daarna keerden we terug naar de auto. Onze beproeving moest nog komen…

… de Vrsic Pass, met 25 haarspeldbochten omhoog en 25 haarspeldbochten naar beneden, allemaal ordelijk genummerd om de tel goed bij te kunnen houden! Om het nog wat leuker te maken, begon het beneden heel hard te regenen (met ongelofelijk dikke druppels). Iline reed rustig naar boven en ondertussen sprongen we uit de auto (met paraplu) om wat foto’s te maken. Gelukkig begon het snel op te klaren en de zon begon zelfs te stralen! Onderweg naar de top kwamen we een auto tegen die in een greppel tegen de berg aan was gereden. Zijn voorkant naar beneden en zijn achterkant de lucht in. Gelukkig stonden de twee inzittenden te lachen met lokale politie en pechverhelpers. Wij reden rustig verder… Een beetje verder was er een prachtig uitzichtpunt. Zeker omdat het nu volledig gestopt was met regenen en we konden ongelofelijk ver zien. We zijn misschien geen berggeiten, maar we kunnen er zeker van genieten! Terug in de auto reden we naar beneden en hop naar het appartement. Het was hier een zeer warme dag en dat maakte ons allebei zeer moe. Gelukkig was het niet ver meer en na een goeie maaltijd genoten we nog rustig van de avond.