Op advies van collega’s van het werk vertrokken we vandaag naar de Savica waterval (Slap Savica). Een tweebenige waterval die naar het schijnt zeer mooi is. Zoals vaak is er ook eerst een stevige klim van twintig minuten waarbij we ontdekten hoe groot de impact van temperatuur en een vochtig klimaat is op het vermogen om te zweten… Zo een drie liter zweet later kwamen we aan bij de waterval. Daar konden we hem vanop een afstand bewonderen en het moet gezegd zijn, het is een zeer mooie A-waterval!

Wandelaars zoals we zijn wouden we daarna de berg Trigrlav beklimmen (of toch een deeltje aangezien de hele tocht drie dagen duurt…). Na Schotland en Californië gedaan te hebben, kan deze berg toch geen verrassingen voor ons in petto hebben. Toch? Na nog geen twintig minuten moesten we al even pauzeren omdat het zweet in straaltjes van ons lichaam drupte. De schande was compleet toen een beagle ons heel makkelijk passeerde, zo’n 500 meter de hoogte in klom tot zijn baasjes (die ook aan het afzien waren) “Charlie!” begonnen te roepen, waarna hij op het gemak helemaal terug naar beneden liep… We besloten om toch nog even door te zetten. We wandelden nog een klein uur aan een slakkentempo de berg op. Uiteindelijk besloten we om terug te keren (het pad werd alsmaar smaller en de losliggende kiezels hielpen niet echt). Ik ben eigenlijk geen held in de hoogte… We aten onze lunch tussen de bomen op een hoogte van 1000 meter. Daarna daalden we het pad heel voorzichtig terug af (nu werden de kiezels echt gevaarlijk) waarbij we de hond Charlie met zijn twee huisdieren naar boven zagen komen (de huisdieren waren nog altijd meer aan het afzien dan de hond).

Eenmaal beneden aangekomen, twijfelden we geen seconde en sprongen (of kropen gekraakt) de auto in om naar Lake Bohinj te rijden. 15 minuten later zaten we in een kano en peddelden we wat op het meer. We kozen ervoor om naar de overkant te varen waar ik (nadat ik mijn dikke teen in het water dompelde) een dutje deed op het kiezelstrand (uitgeput als ik was) terwijl Iline als een otter door het water zwom. Het was minstens 35 graden en het water was lauw dus het was hemels na onze semi-mislukte klimpoging. We bleven daar ongeveer een tweetal uur tot het wat begon te overtrekken.

Alle foto’s van onze reis tot nu vind je hier.

Hier onder zie je onze poging om de berg op te wandelen: