Het is hier nogal warm en daarom stond ik vroeg op om te gaan lopen rond het meer. Vlug de auto in met mijn loopgerief aan, parking zoeken, uitstappen en een lokale loper proberen volgen. Dat ging redelijk goed tot we wat hellingen tegen kwamen (die bestaan niet in Gent). Dus zette ik mijn traject maar alleen verder. Gelukkig waren er zeer veel lopers en aangezien je rond het meer loopt, kan je niet echt fout gaan.

Toen ik terug kwam, zat Iline al te genieten op het terras van het uitzicht met een boekje over Slovenië in haar handen. Onze dag was gepland terwijl ik ging lopen. We zouden vandaag één van de meest toeristische (en dus verplichte) uitstappen doen: de Vintgar Gorge.

We sprongen in de auto en reden door smalle straatjes met steile hellingen. De gratis parking bestond uit een weide waar iedereen zijn auto parkeerde. We betaalden 3 euro per persoon (wij zijn nog altijd studenten!) en gingen de kloof binnen. Het was er zeer druk, maar lekker fris en zeer mooi om de kolkende rivier zich een weg te zien banen door te kloof. De vissen die we overal zagen, maakte het beeld alleen maar idyllischer.

Na een klein uurtje stappen, kwam we aangekomen aan de andere kant van de kloof. Er is een kleine waterval waar een paar heldhaftige idioten in het (ijskoude, letterlijk net gesmolten) water sprongen. Hun gekerm en geschreeuw door het koude water was te verwachten (maar maakte het niet minder grappig).

Volgens de wandelgids van Iline kon je een grote lus maken terug naar deauto. We moesten daarvoor een kerk vinden namelijk de Sint-Katarina kerk. Er stonden welgeteld drie bordjes op een traject van 2 km in het midden van een bos… Gelukkig had ik een stafkaart op mijn iPhone staan waardoor we vlot onze weg tussen de bomen vonden (technologie for the win!). We kwamen regelmatig uit op open weiden waar we uitzicht hadden op het gebergte en uiteindelijk ook de kerk.

Daar was er ook een … kleine pizzeria (in the middle of nowhere!) waar we een lekker lunch aten (tomaat-mozzarella) en op advies van het oude vrouwtje ook een ijs met bosbessen namen (ongeveer 200 gram bosbessen en 1 bol ijs per persoon, perfecte verhouding).

We vertrokken daar met onze maag goed gevuld op zoek naar de top van de berg. 200 meter hoogteverschil later kwamen we daar ook aan. Ik drupte van het zweet terwijl Iline amper moeite had (scoutsverleden zal hier wel het verschil maken). Tijdens de tocht naar boven zagen we ook een prachtige boomhut en een boomgaard verstopt in het bos. We waren trouwens tijdens deze wandeling helemaal alleen (wat een welgekomen verandering was ten op zichte van de Vintar Gorge). De wandeling naar beneden ging veel vlotter voor mij en op een gegeven moment zagen we onze auto beneden in de verte staan, bakkend in de zon… Gelukkig was er een tochtje toen we alle deuren op gezet hadden of ik was helemaal omgezet in zweet.

’s Avonds bezochten we het festival in Bled. Jammer genoeg waren we niet alleen. Zo een miljard muggen hadden zich verzameld rond het meer om zich te goed te doen aan de mensenmassa die langs de kraampjes wandelden. We genoten nog van een ijsje en van de honderden lampionnetjes die drijfden op het water terwijl het kasteel en de kerk mooi verlicht werden. Even later besloten we dat we genoeg bloed gedoneerd hadden aan de lokale bevolking. We keerden terug naar ons appartement waar een snikhete nacht op ons wachtte.

Alle (tot nu toe getrokken) foto’s van de reis vind je hier.

Hieronder vind je de gegevens van de wandeling die we vandaag maakten: