Leven en Reizen

Gisteren verlieten we ons huisje in Bayeux en vertrokken we naar Barenton. Deze keer was het een korte rit van ongeveer twee uren dus besloten we om nog iets te bezoeken. Het weerbericht voorspelde wisselvallig weer, maar met goeie moed reden we naar het attractiepark Festyland. Wat bleek dat een schot in de roos te zijn. Adriaan was ongelofelijk in zijn nopjes en danste samen met mama het park binnen.

Er was een draaimolen, auto’s om mee te rijden, bootjes om mee te varen, kikkertjes die omhoog springen, een dinosaurspark, een grote glijbaan in bootjes, … Perfect voor een driejarige kleuter (en een enthousiaste mama!). We zaten heel even in een stevige stortbui, maar na een halfuurtje was dat ook alweer gedaan. We bleven er een hele dag en vertrokken iets te laat naar ons tweede verblijf. De rit verliep goed tot we ontdekten dat we een beetje verkeerd reden en natuurlijk begonnen Adriaan en Aiko op het einde toch wat te huilen. Iedereen is een beetje moe. We kookten vlug wat pasta en daarna gingen we slapen.

Vandaag doen we het rustig aan en dat begon al bij het opstaan. Adriaan sliep tot 7 uur en Aiko (met mama) een beetje langer. We kookten eitjes (vers van de kippen op het domein!), staken twee wasmachines in, gingen goedendag zeggen tegen de schapen, de kippen en de poes (die heel graag geaaid wordt). De uitbaatster heeft twee speelse honden die heel goed overeenkomen met Adriaan. Samen liepen ze achter elkaar aan. Adriaan mocht heel vaak een bal gooien. Iedereen blij. Na de middag vetrokken we om nog een kleine wandeling te doen naar de watervallen in de buurt. Adriaan liep voorop met zijn schild en zwaard. Hij versloeg alle monsters zodat wij veilig konden door stappen. Aiko zat bij mij in de nek en vond het geweldig (maar vermoeiend).

Wandeling:

Vandaag doen we het rustig aan. Mama en Aiko slapen uit. Papa en Adriaan gaan naar de bakker. Toch nadat we voor de duizendste keer probeerde om Adriaan bij ons in bed nog te laten slapen. Dat gaat dan zo: Gaan we nog slapen – ja! 1 minuut later Gaan we boeven spelen? Springt op iedereen. Het is nog steeds ongelofelijk warm dus we gaan opnieuw naar het strand. Deze keer naar Utah Beach. We komen daar rond de middag toe en dankzij de slimme mama besluiten we om eerst te eten. Waarom slim? Omdat het daar na een halfuur volledig vol zat EN omdat we daar de lekkerste mosselen sinds eeuwen aten.

Met Adriaan loop je eigenlijk door het museum, maar toch was het boeiend. Het grote vliegtuig, de vele ‘schietkanonnen’, de boten en de voertuigen hielden hem toch even bezig. Later komen we nog eens terug als de kindjes wat ouder zijn voor een echt educatief momentje. We eindigden zoals gisteren namelijk in de zee. Het begon echter te donderen en lichtjes te regenen dus lang zijn we niet gebleven. Aiko en Adriaan waren ook allebei moe na 3 intensieve dagen. Morgen verlaten we ons eerste huisje en reiden we dieper Normandië in.

Gisteren vertrokken we op zomervakantie. Voor de eerste keer met twee kindjes. Iline plande de reis zodat we maximaal 6 uur zouden rijden. In de hoop dat we niet teveel huilende kinderen in de auto hebben (waaronder ikzelf). Het is ook de eerste keer dat we met onze elektrische wagen op reis gaan (dus extra spannend!).

De rit begint goed met Adriaan die overgeeft na ongeveer één uur rijden. We kunnen hem moeilijk iets kwalijk nemen aangezien hij EN amper ontbeet EN als kanootje een tekenbord kreeg waardoor hij dus niet vooruit keek… Verse kleren en wat drinken later vertrokken we opnieuw na onze valse start.

Op de middag kwamen we aan in Dieppe waar we wat rond wandelde en iets kleins aten. Note to self: na 14 uur sluiten alle restaurant. We vertrokken opnieuw om nog een dikke twee uur te rijden. Adriaan, Aiko en mama lagen in slaap. Wat kon er nog mis gaan? Te vroeg gejuicht want vlak voor de eindbestemming gingen zowel Aiko als Adriaan in crisis met heel veel wenen als resultaat. Op onze tanden bijten was de enige optie. Eenmaal we op onze bestemming waren kalmeerde iedereen (ook de ouders).

Aangezien het vandaag 39 graden zou worden, vertrokken we naar Cabourg om aan de zee verkoeling te zoeken. Dat bleek de goeie keuze te zijn! Adriaan amuseerde zich te pletter in het water en Aiko verkende heel het strandlaken. Het was veel te warm om ook maar iets anders te doen dus bleven we daar een hele dag rond hangen.

Na een goeie nachtrust besloten we om onze traditie verder te zetten namelijk een dierentuin bezoeken! Wij deden dit de voorbije jaren reeds in Zweden, Frankrijk, … Dus nadat Adriaan zijn groentenpap at (ja je leest het goed, hij at zijn groetenpap!), vertrokken we richting de spaycific zoo. Het was al wat later aangezien ik nog 19km was gaan lopen en Iline met Adriaan in bad stak. Reizen met een baby is toch helemaal anders dan voorheen.

…

Lees Meer Lees Meer

Gisteren stond Le Mans op de agenda. Een stad met een oud centrum. We vertrokken terug tegen de middag en kwamen daar rond één uur aan. Om dan te ontdekken dat de stad bestaat uit kasseien en in de hoogte ligt (dat kasseien gedeelte hadden we eigenlijk wel kunnen raden). Met Adriaan in de buggy begonnen we naar boven te stappen. We moesten wel nog even zoeken naar een weg dat niet uit trappen bestaat, maar uiteindelijk geraakten we er. We ploften ons neer en vroegen iets om te drinken. We kregen direct de mededeling dat de keuken gesloten was. De drankjes lieten ook even op zich duren dus eigenlijk waren we blij dat we daar niet konden eten.

…

Lees Meer Lees Meer