Deze ochtend was het vroeg opstaan geblazen, want we moesten al om half acht op de bus zitten. Vol overtuiging dat we in het donker zouden buiten komen deden we onze deur open. Echter was het al volledig klaar. We waren vergeten dat we toch wel wat meer oostelijk zaten dan in België en er slechts 1 uur verschil is. Na een ietwat pover ontbijt, dat weliswaar wel helmi bevatte (een zoete delicatesse uit de streek), vertrokken we richting Petra.

De gids vertelde vanalles en nog wat over het land en over Petra. Hoeveel dodelijk gevallen er al zijn geweest, met een stevige waarschuwing erbij om zeker niet alleen Petra te gaan verkennen: “Desnoods vraag je een kind mee!”. Op een gegeven moment gaf ze ook uitleg over de verschillende koningen en koninginnen. Ik moet toegeven dat ik toen even mijn ogen gesloten heb… Israël kwam veelvoudig aanbod (dus negeren zoals ze eerder aangaf te doen, kan ze duidelijk niet). Plots gaf de chauffeur een klein schreeuwtje en werd de bus aan de kant gezet. Er was iets fout, maar blijkbaar komt dit regelmatig voor. De chauffeur deed rustig zijn jasje, das en hem uit en ging aan het werk. Hij werd daarbij geholpen door de lokale jeugd en 10 minuten later waren we terug op weg. Volgend probleem: het mobiel netwerk van Jordanië is blijkbaar niet echt betrouwbaar, want Wafa kreeg niemand van de gidsen te pakken. Oplossing: blijven rijden tot je niet meer kan om dan de bus te doen keren en te ontdekken dat de lokale gids al even achter de bus aan het rijden was…

 

Iedereen stapte van de bus en kreeg een lunchpakketje mee. De lokale gids sprak maar mondjesmaat Engels, maar gelukkig spreekt Jana (onze begeleidster) vloeiend Arabisch. We vertrokken voor een tocht van 10-15 km en amai het deed ons deugd. Het was zeer licht bewolkt en tussen de 15-20 graden dus perfect om te wandelen. Tijdens de tocht werden we op verschillende spektakels getrakteerd. De rotsen zijn zeer grillig met verschillende kleuren in door het zandsteen. Af en toe werden we begroet door wat verloren gelopen schapen, geiten, honden of ezels en we kwamen ook wat tenten tegen, maar zelden andere mensen.

Plots moesten we ons zelf gedragen als berggeiten en klommen we tussen de rotsen door omhoog om te eindigen bij …. een winkeltje in een spleet. Daar legde de gids uit dat de karavanen vroeger halt hielden in deze kloof om te overnachten. Nu staan er enkele toeristenshops in. We klauterden verder naar benen om aan te komen in Klein Petra waar er verschillende kamers in de rotsen zijn uitgehold. Prachtig om te zien, maar om daar in te wonen? Het zou niets voor mij zijn.

We liepen daar quasi alleen en we hadden net bijna de hele site gezien toen er een aantal bussen toekwamen. Wat een geluk! Na nog een uurtje wandelen terwijl de zon onder ging, kwamen er drie jeeps ons tegemoet. Zij waren onze taxi naar het hotel dat zeer luxueus is na de vorige ervaringen. Grappig weetje: onze gids vertelde dat de baden te duur waren voor de hotels gezien dit echt veel water vraagt, dus de stop ontbreekt altijd en dat was hier ook effectief het geval. Douchen dan maar!

Wandeling: